Ramenciye Giderken

Hastaneden cıktıktan sonra kara kara düşünerek evinin yolunu tutan heduan bir an durdu ve midesinden gelen sesleri dinledi ve yolunu ramenciye çevirerek hızla yürümeye başladı.

Giderken ilerden hızlı hızlı yürüyen shintoyu gördü ve ''öhü öhü ahh meraba shinto'' diye seslendi ve yanına gitti

''Ahanda buldum seni '' diyerekten Deduanın kafasını kollarının altına alıp kafasındaki sacları elıyle karıs karısh ettıkten sonra salıverdi. ''Dun sizi bıraktıktan sonra gene hastaneye gittiğini duyunca sana bakmaya geliyordumki... şans sen beni buldun. Bende tam dunku sozumu tutamadım dıye uzulmeye başlamıştım ama sizde beni dun iyi sinirlendirdiniz, benim hiç bi sucum yok. Ustelik beni bidaha sağa sola çekiştiren olursa senin gibi soluğu hastanede alıcak. '' derken suratındaki o sırıtma ifadesi tavana vurdu. '' Hadi ama Seni bu halde ayakta tutmaya niyetim yok, Gelde bana dün görevde olanları anlat.Hepsini bilmek istiyorum yakında bizde ilk görevimizi alıcaz belki yardımı dokunabilir...''

''sanırım şans görevde anlatıcak hmm anlatılmaz aslında yaşanır'' ve biraz sırıttı anıt sözün vardı bana oraya gidicekmiyiz diyerek koluna girdi.Hem ben senı çekiştirmedim senı sinirlendircek ne yaptımki justin gelip herşeyi bozdu senı sınırlendırıp sözünü tutamadın.Senı üzmek için sebebim yok'' yüzünü asıp mırıldanarak ''elindeki pastalar justinemi'' dedi

'' Hummmm... Aslında pastaları senın ıcın hazırlamıstım ama madem ayakta ve bukadar ıyısın, anlatıcaklarını -Ramen- yerken dınlemeyı tercih ederim tabiki senin için bi mahsuru yoksa. Bu pastacıkalrı sonrasında tatlı nıyetıne belkı sana verebılırım, görev hakkında anlattıkların gerçekten hoşuma giderse.''

''ehmm madem öle istiyorsun ramenciye gidelim'' dedi pastaların ona yapıldıgını duyunca yüzündeki asıntı gitmişti kara kara düşünmeye başladı tekrar.