Uzumaki Yuugan

Kendi hayat hikeyesi ile ilgili pek birşeyler hatırlamıyordu tek hatırlayabildiği 5 yaşındaki kısa bir anısıydı:
"Annemle beraber yürüyorduk.Diğer çocuklarla oynamaya gidiyordum.Babamında yanımda olmasını isterdim ama bir göreve gitmişti üst derece bir jounindi.Buna alışıktım ama yinede içimde kötü bir his vardı.Babam bana 2 gün içinde döneceğini söylemişti.2 gün değil 1 hafta beklemiştim ama babamdan hala haber yoktu.Dışarıya bir gözatmak için baktım.Annem koşarak ve ağlayarak geliyordu.Eve geldiğinde 1 belkide 2 gün ağladı 3. gün ise bana o acı haberi verdi.Babam ölmüştü o yoktu.Artık herşeyden nefret ediyordum hepsinden annemden bile hiçbirini istemiyordum.Tek hissettiğim acıydı.Bu acı ertesi gün dahada arttı.Annem tek varlığım,kalan tek varlığım.Kaybolmuştu puf yok olmuştu gitmişti bitmişti.O günden sonra hiçbirşeye gülmedim ağlamadım üzülmedim ürkmedim korkmadım sevinmedim.Çünkü artık kimsem yoktu.Dünyaya nefretle bakıyordum.Tek istediğim güç ve nefretti.Annemi babamı hiç kimseyi hatırlayamıyorum ondan öncesini hatırlayamıyorum.
Bu anısı onu hep güç istemeye yöneltti.Belki o mutlu Yuugan'ı yokeden adamı bulabilirdi.Bulduğunda hazır olmak istiyordu.Bulduğunda onu yok etmek istiyordu

out:özür dilerim ama ben kendi hikeyemi yayımladım kural dışı ise silebilirmisiniz?(daha yeniyimde)

olsun onaylandı.

çok saolun